<h1><font size="6">Skóra. Fascynująca historia – Yael Adler</font></h1>

Znacie to uczucie, gdy czujecie, że trafiłyście na świetną książkę, którą chętnie polecicie innym. W ogóle nic nie wskazuje na to, abyście nagle miały zmienić zdanie nt. pozycji, którą czytacie, aż nagle dzieje się coś niespodziewanego. W rezultacie pojawiają się wątpliwości co do wysokiej jakości książki, która trafiła w Wasze ręce i nie wiecie, jak ją ocenić. Mnie właśnie spotkała taka historia. Skóra. Fascynująca historia to książka popularnonaukowa, która zawładnęła moją uwagą. Wszystko było dobrze do czasu, aż dobrnęłam do pewnego rozdziału...

Skóra. Fascynująca historia – błędy merytoryczne

Lubię dobre zakończenia, dlatego też najpierw podzielę się negatywnymi uwagami nt. książki Skóra. Fascynująca historia. Mam do niej kilka zastrzeżeń. Zacznę od tych, które z mojego punktu widzenia są najistotniejsze. Choć autorka książki, Yael Adler, z wykształcenia jest dermatologiem i dietetykiem, czytając kolejne rozdziały, można dojść do wniosku, że z tą drugą specjalizacją radzi sobie nieco gorzej. W pierwszych modułach, które poświęcono stricte skórze, wszystko prezentuje się nienagannie. Doliczyłam się zaledwie dwóch błędów, które mogą być efektem roztargnienia tłumaczki. W jednym z rozdziałów cały czas opisywany jest pewien wirus, który pod koniec zamienia się w bakterię, ale uznajmy to nieistotną pomyłkę. Prawdziwe błędy merytoryczne znajdują się bowiem w działach poświęconych wpływowi diety na skórę. Tam natknęłam się na parę kwiatków, które mnie wręcz zaczęły kłuć w oczy. Pierwszy z nich to budowa trójglicerydów, czyli estrów glicerolu i trzech kwasów tłuszczowych. Zdaniem autorki trójglicerydy to estry cholesterolu i kwasów tłuszczowych. To samo dotyczy aminokwasów wchodzących w skład białek w organizmie człowieka - jest ich 20, podczas gdy w książce Yael Adler ponad 20. Do tego dodajmy pokrętny opis celiakii, który zawiera sporo błędów – sprawdziłam w kilku źródłach, ale nigdzie nie znalazłam ani słowa o tajemniczym enzymie, który jest niszczony i dlatego też gluten nie zostaje w organizmie rozłożony do związków prostszych. Ponadto do szewskiej pasji doprowadzało mnie nazywanie białka, tłuszczów i cukrów makroelementami. Makroelementy to pierwiastki, których nasz organizm potrzebuje w stosunkowo dużych ilościach do prawidłowego funkcjonowania – siarka, azot, fosfor, tlen. Białka, tłuszcze i cukry to substancje energetyczne składające się z wielu różnych pierwiastków. O ile pierwsze rozdziały książki Skóra. Fascynująca historia przeczytałam z prawdziwą przyjemnością, to te poświęcone diecie wprawiły mnie w osłupienie. Rozumiem drobne chochliki drukarskie, ale nie poważne błędy merytoryczne powtarzane kilka/kilkanaście razy. Przez to wszystko aż zaczęłam się zastanawiać, czy ciekawostki z części dermatologicznej można uznać za wiarygodne... Wydaje mi się jednak, że są na tyle spójne, iż autorka wiedziała, o czym pisze. Błędów stricte chemicznych czy biologicznych nie zauważyłam.

Yael Adler i dobroczynne działanie spermy, czyli ejakulat poprawi ci nastrój i stan cery

Drugą rzeczą, która nie do końca spodobała mi się w książce Skóra. Fascynująca historia jest opis prozdrowotnego działania hormonów zawartych w spermie mężczyzn. Według autorki korzystając z prezerwatyw, pozbawiamy się tego dobrodziejstwa, które po wniknięciu do pochwy mogłoby nas ustrzec przed depresją i wpłynąć korzystnie na skórę. Czytając ten fragment, nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że mam w rękach zapis jakiegoś wykładu profesor KUL Urszuli Dudziak, która przekonywała swoich studentów, że prezerwatywa w ogóle jest be. Powoduje bowiem raka piersi. Kobiety, których partnerzy zabezpieczają się kondomem, nie mają kontaktu z prozdrowotną spermą. Mam wrażenie, że obie panie pojechały po bandzie, przy czym Yael Adler sama sobie przeczy. Najpierw wspomina, że sporo kobiet pozbawia się tego dobrodziejstwa natury, jakim jest sperma. Kilka stron później ubolewa nad spadkiem sprzedaży prezerwatyw i za ów stan obwinia zbyt mało reklam w telewizji zachęcających do stosowania kondomów. Dla mnie wywody Yael Adler nt. spermy są równie wydumane jak te serwowane przez prof. Urszulę Dudziak. Naprawdę czytając takie rzeczy, miałam ochotę odłożyć książkę na półkę, bo poczułam się jak w świecie szamanów.

Jak powstaje rak skóry?

Mimo iż mam sporo uwag do książki Skóra. Fascynująca historia, przeważają jednak pozytywne wrażenia. Przede wszystkim podoba mi się sposób, w jaki autorka podchodzi do tłumaczenia budowy skóry i zjawisk w niej zachodzących. Stawia na metafory i porównania, które łatwo zapadają w pamięć i czynią lekturę przyjemną w odbiorze. Yael Adler bardzo plastycznie opisuje powstawanie wolnych rodników i niebezpieczeństwo, jakie ze sobą niosą. Zwraca też uwagę na raka skóry, którego często lekceważymy. Po lekturze tego fragmentu zaczęłam bacznie przyglądać się swoim znamionom. Jako osoba obdarzona przez naturę bardzo jasną karnacją jestem szczególnie narażona na poparzenia słoneczne, czego często doświadczam. Yael Adler zwraca też uwagę na niedostateczną syntezę witaminy D w naszej części Europy. Zwraca uwagę, co warto jeść, aby dostarczyć ten cenny składnik z zewnątrz. Wymienia też szereg zalet witaminy D i zachęca do łapania opalenizny z tubki. Muszę przyjrzeć, że to bardzo rozważny i przemyślany fragment, bowiem ukazano w nim też różnicę między filtrami chemicznymi i fizycznymi. Najlepiej, gdy występują łącznie i uzupełniają swoje działanie. O ile filtr UVB nie jest dla nas niczym nowym, ma go każdy krem do opalania, o tyle filtry UVA nie należą już do tak rozpowszechnionych, a też sieją spustoszenie w naszych ciałach.

Tusz do tatuażu źródłem metali ciężkich

Na uwagę zasługują także zapiski Yael Adler na temat tatuażu. Muszę przyznać, że bardzo podobają mi się gustowne wzory na łopatkach – chyba nawet wiem, co chciałabym zamieścić na swojej, ale zawsze odczuwałam pewne obawy. W książce pt. Skóra. Fascynująca historia znalazłam ich potwierdzenie. Jestem alergiczką, zatem nie jest mi obojętne, jaki barwnik zostanie wstrzyknięty pod moją skórę. Niestety, pigmenty dostępne na rynku nie podlegają żadnym regulacjom, nad czym bardzo ubolewam. Choć mogą nam zaszkodzić w większym stopniu niż kosmetyki, bo wnikają w głąb skóry, nikt nie przejmuje się tym, czy nie zawierają zbyt dużo metali ciężkich i potencjalnych alergenów.

Ciekawostki nt. skóry

Książka Skóra. Fascynująca historia obfituje w liczne ciekawostki. Dzięki Yael Adler dowiemy się, czym jest choroba stewardes. Znajdziemy też odpowiedzi na wiele pytań. Czym najlepiej myć twarz i miejsca intymne? Dlaczego nie należy używać czystych olejków do pielęgnacji twarzy i ciała? Jak dzieli się melanina i która odmiana zapewnia nam lepszą ochronę przed słońcem? W jaki sposób melatonina i długi sen wpływają na procesy starzenia się? Naprawdę warto przeczytać książkę Yael Adler pt. Skóra. Fascynująca historia. Choć ma ona sporo wad – idiotyczne wywody nt. spermy zakrawające o kiepski żart, parę błędów merytorycznych w części poświęconej żywieniu, to jednak dowiedziałam się z niej wielu zaskakujących rzeczy. Autorka zachęca do minimalizmu kosmetycznego, ponieważ nadmiar syntetycznych substancji nie służy naszej cerze. Podobnie zresztą jak zioła, które chętnie nakładamy na uszkodzoną skórę. Niektóre z nich mogą bowiem okazać się źródłem silnej alergii. Plusy płynące z lektury Skóra. Fascynująca historia przewyższają jej minusy. Gdyby autorka zrezygnowała z części poświęconej diecie lub znacznie ją okroiła do związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy tym, co jemy, a jak wygląda nasza cera, książce przyznałabym 10 gwiazdek na 10 możliwych. Niestety, jestem zmuszona obniżyć jej punktację do 7. Początkowo chciałam dać 6, ale doszłam do wniosku, że byłoby to wielką niesprawiedliwością. Wszak dieta stanowi niewielki fragment całości, a to właśnie ona najbardziej mnie razi. Mam wrażenie, że w przypadku wznowienia błędy zostaną wyeliminowane:)

karminowe.usta