Irytujące praktyki sprzedawców

Tematyka dzisiejszej notki narodziła się w oparciu o moje poranne doświadczenia. Trochę sobie pomarudzę i opowiem o sytuacjach mających miejsce w handlu, których nie znoszę. Konkretnie opiszę akcje sprzedawców, które sprawiają, że mam ochotę opuścić dany sklep najszybciej jak to tylko możliwe.

1) Wpychanie na siłę kart klienta

Wiem, że obowiązkiem sprzedawcy jest zaproponowanie założenia karty na punkty etc. Ale nie znoszę sytuacji, gdy moje "nie, dziękuję", nie jest szanowane. Przez pana w Sephorze niegdyś spóźniłabym się na zajęcia, bo postanowił mi na siłę wpychać kartę, a ja tylko chciałam zapłacić za swoje rzeczy. Ale pani z Tesco była dzisiaj rano bardziej namolna. Podziękowałam jej za kartę. A ona dalej drąży, czemu jej nie mam. Mówię, że nie chcę. A ona dalej, czemu nie chcę. Powiedziałam spokojnie, że nie mam czasu ani ochoty na zakładanie karty. A ona, że moje punkty nie mogą się marnować i muszę założyć. Podziękowałam. A ona dalej swoje. Potem zszywacz nie chciał wejść, więc kazała mi wypełniać kartę w czasie oczekiwania na właściwy kod. Powiedziałam, że nie chcę, bo cenię sobie swoje dane osobowe i podziękowałam za zszywacz, zapłaciłam za pozostałe rzeczy i wyszłam. Gdyby nie była taka namolna, to poczekałabym na kod do zszywacza i zapłaciła wyższy rachunek. Ale jej nachalność zraziła mnie. Nie twierdzę, że będę omijać ten sklep szerokim łukiem, bo aktualnie mają tam przepyszne jabłka, malinowy płyn do naczyń i mój ulubiony pasztet sojowy, ale pozostał mi pewien niesmak. Ja nie lubię, jak ktoś wie lepiej ode mnie, co jest dla mnie dobre.

2) Rzucanie towarem

Bardzo nie lubię być traktowana jak bydło, któremu rzuca się pożywienie. A z taką praktyką mam do czynienia w niektórych hipermarketach. Niektórzy kasjerzy tak rzucają towarem, że czasami prawie spada na podłogę. Na szczęście na ziemi jeszcze nic nie wylądowało, bo odstawiłabym wszystkie rzeczy i po prostu wyszła ze sklepu. Niech sprzedawca ogarnia ten bałagan. Nie wspomnę już o tym, że nigdy nie czekają, aż człowiek zabierze swoje zakupy, tylko rzucają na nasze siatki zakupy następnej osoby i potem trzeba uważać, żeby produkty się nie pomieszały. Ja znalazłam sposób na takich "uprzejmych" sprzedawców. Spokojnie pakuję sobie zakupy do siatek i tak długo nie płacę, aż  nie włożę wszystkiego do toreb ekologicznych, które zawsze zabieram ze sobą. Dopiero jak jestem spakowana, to wyciągam kartę i płacę. Nie jestem jedną z tysięcy krów na farmie, które po prostu rzuca się pożywienie. Jako klientka zasługuję na szacunek. Nie wiem, na ile ta praktyka rzucania towarem to inwencja własna kasjerów, a na ile wymóg sklepu, który monitoruje ilość zeskanowanych towarów w jednostce czasu.

3) Odklejanie opakowań

Rozumiem sprawdzanie gazet, bo pewnie zdarzają się osoby, które wkładają droższą gazetę do tańszej. Rozumiem zaglądanie do odklejonych, macanych opakowań, bo nigdy nie wiadomo, czy ktoś nie próbuje wynieść czegoś droższego. Ale gdy opakowanie jest praktycznie zalakowane, to nigdy nie zrozumiem idei odklejania kilku zabezpieczeń i zaglądania do środka. To akurat nie jest wymysł sprzedawców, tylko tego wymaga kierownictwo tychże przybytków. Ja wyjątkowo nie lubię krzywo otwartych opakowań, jak widzę jakieś zagniecenia na kartoniku to towar przestaje mi się wydawać nowy, nieużywany, ot, takie zboczenie;)

4) Wpychanie produktów na siłę

Bardzo nie lubię, jak ktoś wie lepiej, czego chcę. Jeśli szukam matowego ciemnego fioletu, to nie zadowolę się jasną fioletową pomadką z brokatem. A i takie cuda próbowano mi wciskać, bo dadzą super połysk, bo sprzedawczyni sama ją nosi, bo jest trwała, bo wygląda jak błyszczyk itp. Co z tego, skoro dany produkt nie spełnia moich wymogów. Ja rozumiem wskazanie, że taki produkt jest w ofercie. Ale nie wciskanie go na siłę.  Kiedyś przez kilka minut tłumaczyłam jednej pani w Douglasie, że mnie ta pomadka nie interesuje, bo nie takiej szukam, że jest zbyt słabo napigmentowana. To się dowiedziałam, że "jak można chcieć ciemniejszą" i "że takiej na pewno nie znajdę" wypowiedziane takim tonem, jakby chciano mi zasugerować, że "jestem dziwadłem".

5) Twierdzenie, że marudzę nt. składów

Od pewnego czasu robię bardziej przemyślane zakupy i sprawdzam ingredienty. Zwłaszcza że już wiem, co mnie uczula i czego nie chcę widzieć w składzie.I często natrafiam na panie, które twierdzą, że "gliceryna nikogo nie uczula" albo "to jest dobry produkt, gliceryna w nim zawarta na pewno nie uczula". Ale moją ulubioną reakcją i tak pozostanie ta, jaką serwują mi sprzedawczynie, gdy na ich pytanie "w czym mogę pomóc", odpowiadam, że szukam bazy pod cienie bez parabenów i olejów mineralnych. Wówczas często słyszę: "ale ja nie uważam ich za szkodliwe", ale wszystkich pobiła pani z Yves Rocher, która uznała, że histeryzuję nt. składów i że po kosmetyku nie wyląduję na cmentarzu.  Mnie nie interesują osobiste poglądy sprzedawczyni, ja nie pytam jej, czy ona uważa parabeny za szkodliwe. Ja chcę uzyskać konkretną informację, czy istnieje kosmetyk spełniający moje wymagania. Równie dobrze mogłabym przyjść i zapytać o perfumy we flakoniku w kształcie banana. Po prostu mam jasno sprecyzowane wymagania odnośnie danego produktu. A tak poza tym mam prawo mieć własne zdanie nt. parabenów, tym bardziej że mnie zapychają. Jeśli chcę zapytać o działanie jakiegoś składnika, to pytam wprost. 

6) Namolne zachęcanie do pomalowania się testerem

Ja wyznaję zasadę, że testery testuję na dłoni, bo inni też ich używali i nie chcę podłapać od kogoś Pseudomonas aureginosa(tusz do rzęs), grypy, owsików, grzybicy. Dlatego jeśli wyraźnie na propozycję pomalowania się testerem, grzecznie dziękuję, to nie chcę być 10-krotnie nakłaniana do zmiany decyzji. Ja po prostu jestem  świadoma zagrożeń biologicznych i nie ulegnę namowom sprzedawczyni. Jeśli jakiś kosmetyk przemówi do mnie podczas testowania na dłoni, to zaryzykuję i go kupię. Wolę zaryzykować, że wydam pieniądze na bubel niż zaryzykować, że w moim oku rozwinie się pałeczka ropy błękitnej.

PS A Wy jakich zachowań sprzedawców nie tolerujecie? Co najbardziej Was irytuje?