Co robię, gdy książka nie wciąga?

Chyba każda miłośniczka literatury czasem trafia na książki, które nie wciągają. Można starać się je przeczytać, można odłożyć je na chwilę na półkę lub w ogóle zrezygnować z dalszego czytania. Teoretycznie nie powinno oceniać się powieści przedwcześnie, z drugiej strony czasem naprawdę szkoda czasu. Co robię, gdy książka nie wciąga?

Nie czytam książek, które mnie nudzą

Jestem osobą, która żyje na wysokich obrotach, dlatego nie dysponuję dużą ilością wolnego czasu. Uważam, że wychodzi tyle wartościowych książek, że naprawdę nie warto zawracać sobie głowy tymi, które nie wywierają na mnie odpowiedniego wrażenia. Co tu dużo mówić, powieść ma mnie zachwycić już od pierwszej strony. Jeśli autor nie postara się stworzyć poruszającej i intrygującej historii, to jego strata. Ja nie będę męczyła się z książką, która mi nie leży.

Nietrafiona książka może ucieszyć kogoś innego

Dość szybko podejmuję decyzję co do dalszych losów książki. Jeśli przeczytałam pierwsze kilkadziesiąt stron, a czuję się wyłącznie znudzona, to odkładam powieść na półkę. Mogę podzielić się nią z kimś innym, kto bardziej ją doceni. Każdy ma inny gust i inne potrzeby czytelnicze. Nie twierdzę, że książka jest zła. Po prostu mnie nie wciągnęła, więc szkoda czasu na jej dalsze czytanie. Mam całą górkę powieści do przeczytania. Lepiej sięgnąć od razu po coś, co mnie intryguje, niż czytać kolejne kilkadziesiąt stron i potem mieć dylemat, tyle już przeczytałam, to wymęczę do końca.

Dobre streszczenie zamiast nudnej lektury szkolnej

Nie lubię się męczyć, jak mnie coś uwiera, to pozbywam się zbędnego balastu. Naprawdę nie widzę powodu, by na siłę czytać książkę, której początek dobrze nie rokuje. Nie jestem licealistką, zresztą nawet w szkole omijałam lektury, które mnie nudziły. Nie znoszę uczucia znużenia, któremu na ogół towarzyszy poczucie zmarnowanego czasu. Jak trafiałam na nudne kobyły typu Potop, to nawet nie oszukiwałam się, że spróbuję to przeczytać. Od razu kupowałam streszczenie w postaci pojedynczej książeczki. Chyba tylko dzięki sprytowi, wciąż lubię czytać książki. Nigdy nie traktowałam ich jak przymusu, tylko jako rozrywkę. Czytałam to, co lubię. Jak opisy wydawały mi się brutalne i ohydne, to mówiłam goodbye i kupowałam streszczenie. Naprawdę te małe książeczki z opracowaniami są super. Można z nich spokojnie przygotować się do sprawdzianu z książki i matury.

Ulubione lektury szkolne

Wszystkie książki, które mnie nudziły, omijałam i omijam szerokim łukiem. Życie jest za krótkie, by tracić je na rzeczy niedające nam żadnej satysfakcji. Nie muszę przebrnąć przez Potop, by być wartościowym i inteligentnym człowiekiem. Moją ulubioną szkolną lekturą pozostanie Lalka, doceniam też literaturę obozową, czyli Zdążyć przed Panem Bogiem, Inny świat oraz Listy do Marii. Dziady uszły, przeczytałam je do końca. Ale nie męczyłam się z Cierpieniami młodego Wertera, bo uznałam, że szkoda czasu i dobrej energii na taką literaturę. Lalka naprawdę mi się spodobała, przypominała trochę kobiecą literaturę obyczajową. Gdy otworzyłam arkusz maturalny i zobaczyłam Łęcką, byłam w siódmym niebie. Egzamin z polskiego poszedł mi rewelacyjnie. To się nazywa szczęście. Z Potopem też bym sobie poradziła, bo wystarczy odrobina inteligencji, znajomość streszczeń i przedrukowany fragment.

Jak coś mnie nudzi, to nie twierdzę od razu, że jest to kiepskie. Powieści, które mnie nie wciągnęły, spodobały się mojej mamie czy koleżankom. Zatem nietrafione książki przekazuję dalej. Ktoś ma z nich radość, a ja mogę w tym czasie przeczytać coś naprawdę wartościowego. Obecnie pochłaniam Serce w skowronkach Magdaleny Kordel;)