"Czasami człowiek musi, inaczej się udusi..."

Dzisiaj miałam napisać notkę o wodzie toaletowej ze stajni Diora, której jestem wierna od kilku lat, ale ostatecznie zdecydowałam się poruszyć inny temat. Czuję, że muszę dać upust swojej frustracji, ponieważ za chwilę się uduszę. Sprawa męczy mnie od kilku tygodni. Początkowo sądziłam, że problem zniknie w ciągu kilkunastu dni, ale nic tego nie zwiastuje.

Niedawno wspominałam Wam o nieudanej przygodzie z mydłem Aleppo, które nie tylko przyczyniło się do wysuszenia skóry, ale wskutek stosowania tego produktu odnotowałam wysyp nieprzyjaciół. O pryszczach już dawno zapomniałam. Niestety, stado podskórnych gul nie daje za wygraną. Mam wrażenie, że są odporne na wszystkie środki dostępne na rynku.

Na czole i brodzie gości stado fioletowych, bolesnych gul, których nie umiem zamaskować. Żaden korektor nie daje sobie rady z tym zadaniem. Nierówności są na tyle duże, że widać je z odległości kilku metrów. Osoba postronna mogłaby uznać, iż dorobiłam się dorodnych śliw;/

Maskowanie gul dodatkowo utrudnia fakt, iż moja skóra ma już dosyć zimy i łuszczy się na potęgę. Treściwe kremy w ciągu kilku minut wchłaniają się do matu... Gdy tylko jej kondycja ulegnie poprawie, to trzeba udać się na uczelnię. Na moim wydziale można poczuć powiew Egiptu. W trakcie wykładu mam ochotę wyciągnąć butelkę wody mineralnej. Ciepłe powietrze wysusza wszystko łącznie ze śluzówką nosa;/

Przez te podskórne gule nie czuję się zbyt komfortowo. Gdy idę ulicą, mam wrażenie, że każdy widzi je z odległości kilku metrów i dostrzega we mnie zapuszczoną kobietę, która nie umie zadbać o swój wygląd. Niebawem skończę studia, zanim to jednak nastąpi, zamierzam rozejrzeć się za pracą. Niestety, obawiam się, że z takim wyglądem będzie mi trudno cokolwiek znaleźć. W dzisiejszych czasach zwraca się ogromną uwagę na prezencję. Nie wystarczy posiadać stosowne kwalifikacje, mile widziany jest nienaganny wygląd.

Z utęsknieniem spoglądam na stare zdjęcia. Jeszcze niedawno cieszyłam się ładną cerą. Moim jedynym problemem były rozszerzone pory. Chciałam zmniejszyć ich widoczność. Wiele osób chwaliło mydło Aleppo ze względu na jego dobroczynne działanie. Z perspektywy czasu widzę, że rozszerzone pory nie stanowią problemu. Zawsze można skorzystać z praw optyki i silikonów zawartych w bazach po makijaż.

W tym tygodniu odwiedzę gabinet lekarski. Mam nadzieję, że specjalista będzie w stanie rozwiązać mój problem. Na wizytę w prywatnym gabinecie zapisałam się 3 tygodnie temu. Niestety, specjaliści są oblegani i na skorzystanie z ich usług trzeba trochę poczekać.

W najbliższym czasie zamierzam skorzystać z dobrodziejstw kwasów. W zeszłym roku to właśnie one rozprawiły się z podskórnymi gulami. Mam nadzieję, że i tym razem okażą się równie skuteczne.

PS Po przelaniu swojej frustracji na klawiaturę, wreszcie poczułam ulgę. Od kilku tygodni wzbierała we mnie złość, która musiała znaleźć ujście. Mam nadzieję, że wybaczycie mi tę chwilę słabości i marudzenie. Wiem, że na blogach poświęconych kosmetykom powinno poruszać się przyjemniejszą tematykę, ale musiałam  wyzbyć się złych emocji.  Może któraś z Was zmagała się z podobnym problemem i jest w stanie udzielić mi paru wskazówek, jak przetrwać ten trudny czas?

karminowe.usta