Jak zostałam kosmetyczną minimalistką?

Kiedyś uwielbiałam testować nowe kosmetyki. Miałam ich całkiem sporo. Obecnie ta faza stanowi tylko wspomnienie sprzed dobrych paru lat. Aktualnie używam tylko sprawdzonych kosmetyków, jedynie szaleję z odżywkami do włosów, żelami pod prysznic i płynami do kąpieli. Jak zostałam kosmetyczną minimalistką?

Przede wszystkim uświadomiłam sobie, że jak moja skóra coś toleruje, to trzeba pozostać temu wierną. Pamiętacie, swego czasu zmagałam się z kaprysami swojej cery. Gdy sytuacja się poprawiła i ustabilizowała, aż żal było mi ryzykować. Po co nakładać co tydzień nowy krem do twarzy? Po co testować nowe serum, skoro poprzednie nie jest zużyte nawet w połowie? Po co mi nowy puder, jak ten, który mam, wygląda świetnie na skórze? Po co mi podkład, skoro cera wygląda dobrze i wystarczy ją zmatowić? Gdy znalazłam żelazny zestaw: jeden olejek do twarzy, jeden krem pod oczy, jeden peeling, jedna maseczka, jeden puder, jeden róż, to pozostaję mu wierna. Nie testuję nic nowego, cera jest ładna, nie szaleje. Czasem naprawdę warto zredukować pielęgnację i makijaż twarz do minimum. Skóra będzie nam za to wdzięczna.

Kosmetyczny minimalizm to też wygoda. Już nie zastanawiam się, co dzisiaj nałożyć na twarz, czym wytuszować rzęsy. Mam jeden kosmetyk z każdej kategorii. Jest sprawdzony i dobry. W rezultacie rano wykonuję szybki makijaż i zyskuję chwilę na śniadanie, której zawsze mi brakowało. Zmieniam tylko szminki, dostosowuję je do swojej kreacji.

Wiem, co lubię w makijażu i co mi pasuje. Kiedyś marzyłam o wielkiej paletce cieni do powiek. Chciałam mieć wszystkie kolory tęczy, aby móc nimi się bawić i eksperymentować. Nie nadążałam z kupowaniem wkładów w Inglocie. Pewnego dnia nadarzyła się nawet okazja i stałam się posiadaczką czekoladowej paletki cieni do powiek Too Faced. To właśnie ona uświadomiła mi, że oryginalne kolory nie pasują do mojego typu urody. Najlepiej wyglądam w beżach, jasnych różach. Nawet brązy i szarości mi nie służą, bo mam ciemną tęczówkę i lepiej ją rozjaśnić. Nie cierpię kresek, dziwię się sobie, że uległam manii na ich malowanie i używanie eyelinera. Przy ciemnej oprawie oczu wygląda to wręcz karykaturalnie, gdy namaluję sobie jaskółkę. Wiem, że pasują mi tylko różowe róże do policzków. Ze szminkami mogę eksperymentować, byle były w żywych odcieniach. Nudziaki, beże, delikatne róże – to nie dla mnie, wyglądam w tym mdło i bez wyrazu. Jeśli nowa szminka, to tylko matowa, najlepiej w kredce. Bronzery, rozświetlacze to kosmetyki, za którymi nie przepadam. Podkładu nigdy nie lubiłam, a teraz nie muszę go używać, więc zniknął z mojej kosmetyczki. Brwi dobrze podkreślić tuszem Bobbi Brown lub kredką L`Oreal w wersji dla brunetek. Korektora pod oczy używam okazjonalnie, bo nie trafiłam jeszcze na odpowiedni odcień. Potrzebuję czegoś ultra jasnego i różowawego.

Poza tym ile można mieć napoczętych kosmetyków służących do tego samego? W większości przypadków oznacza to marnotrawstwo. Szkoda wyrzucać pieniądze. Jeśli nie jesteśmy profesjonalnymi makijażystkami, to jeden podkład, puder, bronzer i róż całkowicie nam wystarczą. Nie potrzebujemy kilku kosmetyków jednego rodzaju, gdyż zwyczajnie ich nie zużyjemy.

Minimalizm kosmetyczny oznacza też więcej miejsca. Kosmetyki nagle mieszczą się w toaletce, w szafce w łazience. Nie trzeba się o nie potykać ani nigdzie ich magazynować. Coraz bardziej doceniam ten fakt. Nic mnie nie przytłacza, nie mam wyrzutów sumienia, wyrzucając do kosza resztki produktu.

Oczywiście nie namawiam nikogo do kosmetycznego minimalizmu. Niech każdy robi to, co uważa za słuszne. Warto jednak zatrzymać się na chwilę i zastanowić. O tym, że warto kupować tylko sprawdzone produkty, przekonałam się na przykładzie kosmetyków do demakijażu i odżywek do włosów. Czasem mnie kusi wypróbowanie czegoś nowego, bo mojego ulubieńca nie ma już w drogerii. I potem okazuje się, że płyn micelarny w ogóle nie działa, rozpuszcza kosmetyki tylko powierzchownie albo niesamowicie uczula. Natomiast odżywki do włosów muszą mieć ściśle określony skład, żeby moje pukle je polubiły.