Blogowanie jako pasja- czy warto wspominać o niej otoczeniu?

Pasje, choć wzbogacają nasze życie i czynią je ciekawszym, często spotykają się z brakiem zrozumienia. Chyba większość z nas przynajmniej raz w życiu usłyszała magiczną formułkę: „że też ci się chce marnować czas na takie rzeczy”. Te słowa padają przy okazji rozmowy nt. porannego joggingu, ćwiczeń z Chodakowską, czytania książek itp. Czasami sprawiają nam przykrość, ponieważ nie spotykamy się ze zrozumieniem i akceptacją znajomych. Nasze hobby traktuje się jako fanaberię, błahostkę. Znaczenie naszej pasji ulega deprecjacji. Podziwiam osoby, które potrafią opowiedzieć swoim znajomym o tym, iż prowadzą bloga kosmetycznego. O moim hobby wiedzą tylko nieliczni.

Dlaczego nie chwalę się swoim blogiem? Powodów jest kilka. Po pierwsze, nie mam w zwyczaju wychodzić przed szereg. Jeśli rozmowa schodzi na pewne tematy, a ja czuję, że znajduję się w przyjaznym otoczeniu, to mogę wspomnieć o swoich zainteresowaniach czy doświadczeniach. Nie uważam ich za powód do wstydu, ale zauważyłam, że pewne wyznania wzbudzają skrajne reakcje. Jedne osoby szczerze życzą nam satysfakcji, inne patrzą na nas jak kosmitów i śmieją się pod nosem. Wprawdzie wyrosłam już z przejmowania się tym, co ludzie powiedzą. Po prostu robię swoje. Mimo to uważam, że pewne informacje lepiej zatrzymać dla zaufanych osób. Po co wywoływać niepotrzebne dywagacje nt. źródeł i wielkości dochodów umożliwiających zakup kosmetyków?

Blogowanie wzbudza skrajne reakcje. Na pewno znajdą się osoby, które zarzucą nam, że cierpimy na nadmiar wolnego czasu, nie mamy przyjaciół, jesteśmy starymi pannami, z którymi nikt nie chce się spotykać, dlatego w wolnej chwili piszemy o głupotach. Mało tego, wykonujemy zdjęcia szamponom czy żelom pod prysznic. W innych z kolei obudzi się główny księgowy. Zaczną podliczać nasze wydatki, by na koniec stwierdzić, iż cierpimy na nadmiar pieniędzy. Niektórzy nawet nie zajrzą na bloga, tylko od razu przypną nam łatkę „pustaka”, który skupia się wyłącznie na swoim wyglądzie.

Jednak czy warto zaprzątać sobie głowę tym, co myślą inni? Ja wychodzę z założenia, że należy skupić się na tym, co sprawia nam przyjemność i nie przykładać zbyt dużej wagi do opinii otoczenia. Mimo to pewne informacje wolę zachować dla zaufanych osób. Nie chcę, by niektórzy znajomi zaglądali mi do portfela i podliczali wydatki. Wprawdzie nie kupuję kosmetyków za kilka tysięcy złotych, ale nie od dziś wiadomo, że kwestie finansowe budzą niezdrowe emocje.

Na początku o moim hobby wiedzieli tylko rodzice i TŻ. Trzeba było im jakoś wytłumaczyć sesje zdjęciowe, w którą główną rolę odgrywały szampony. Z czasem opowiedziałam o blogu swoim przyjaciołom Akurat rozmawialiśmy o fotografii, a ja wspomniałam o lampach imitujących światło dzienne. Przyjaciele zainteresowali się, dlaczego zależy mi na zakupie tego typu akcesoriów. Informacja o prowadzeniu bloga spotkała się z ich zrozumieniem. Moi przyjaciele od kilku lat prowadzą fora i blogi poświęcone grom komputerowym, dlatego nie widzą nic dziwnego w tym, iż dzielę się swoimi spostrzeżeniami nt. kosmetyków z internautkami. Później o swojej pasji opowiedziałam jeszcze paru osobom.

Ile osób z Waszego otoczenia wie o Waszej pasji? A może bliscy regularnie śledzą notki, które publikujecie? Jak Wasi znajomi i rodzina zareagowali na informację o prowadzeniu bloga kosmetycznego?

karminowe.usta