Pamiętasz tamto lato – Bogna Ziembicka

Bogna Ziembicka to pisarka, z której twórczością nie miałam wcześniej do czynienia. Zaintrygował mnie opis powieści pt. Pamiętasz tamto lato. Nie lubię wprawdzie czytać o wojnie, ale pomyślałam, że skoro autorka skupia się na uczuciach, którymi darzą Teofila 4 główne bohaterki, to czeka mnie ciekawa lektura. Nie pomyliłam się. Bogna Ziembicka stworzyła historię, która wciągnęła mnie do tego stopnia, iż czytałam ją do rana. Obecne upały utrudniają zasypianie, zatem nadrabiam zaległości czytelnicze;) Dlaczego warto sięgnąć po powieść Pamiętasz tamto lato?

Dodaj napis

4 kobiety i 1 mężczyzna

Olga Mężyńska jest hrabiną, która niczego się nie boi. Harda i odważna, śmiało kroczy przez życie, nie boi się przy tym ciężkiem pracy. Obdarzona ogromną inteligencją i zaradnością doskonale poradziła sobie z wychowaniem syna, Teofila. Jakby tego było mało, adoptowała swoją daleką krewną, Bisię. Po latach jej przysposobiona córka i rodzony syn biorą ślub. Jest to małżeństwo zrodzone z wieloletniej przyjaźni i bliskości. Za namową Bisi i Teofila kobieta zgadza się, aby pochodząca z nizim społecznych Lorcia odebrała staranne wykształcenie. Olga jednak od początku nie znosi rudej, sympatycznej kobiety.

Ostatnie wakacje przed wojną pełne emocji

Głównych bohaterów poznajemy, gdy wyjeżdżają na wczasy do Juraty. Jest to ostatnie lato przed wojną. Mamy rok 1939, świat boi się wybuchu kolejnej wyniszczającej wojny. Tymczasem hrabina Mężyńska, Bisia wraz z Teofilem oraz Lorcia udają się na bal maskowy do Juraty. To wspaniałe wydarzenie towarzyskie, na które elita czeka przez cały rok. Teofil na co dzień pracuje jako lekarz, to właśnie w pracy poznał Klementynę. Kobieta budzi ogromne emocje wszystkich kobiet związanych z młodym chirurgiem.

Podczas pobytu w Juracie Bisia odkrywa, że jej mąż oddalił się od niej. Klementyna go kocha, a Teofil odwzajemnia uczucie swojej koleżanki z pracy. Ognista i temperamentna kobieta wykonuje z nim zmysłowy, hiszpański taniec. W nocy zaś Teofil wymyka się do Klementyny i udaje się z nią na plażę. Ten występek nie umyka uwadze Lorci i Bisi. Hrabina Olga również wyczuwa w Klementynie spore zagrożenie dla małżeństwa jej dzieci.

Ucieczka Teofila i Klementyny

Gdy nadchodzi wojna, Klementyna musi uciekać za granicę, bowiem jej matka jest Żydówką. Z kolei Teofil pragnie walczyć o wolną ojczyznę, wstępując w szeregi zagranicznej armii. Lekarze uznają, że razem przekroczą zieloną granicę. Podczas ucieczki z kraju nawiązują romans. Kto przetrwa wojnę? Jak potoczą się losy głównych bohaterów? Z kim ostatecznie zwiąże się Teofil? Dlaczego hrabina Mężyńska nienawidzi Lorci?

Pamiętasz tamto lato – powieść o okrucieństwie wojny

Pamiętasz tamto lato to bardzo smutna książka. Pokazano w niej bowiem, do jakich okrucieństw byli zdolni Niemcy i Rosjanie w trakcie wojny. Łzy momentami same cisną się do oczu, zwłaszcza gdy poznajemy historię Bisi. Losy Klementyny teoretycznie układają się lepiej, ale to ona płaci najwyższą cenę za miłość do Teofila. Pamiętasz tamto lato to powieść nakreślona emocjami, w której wiele się dzieje. Przy tak wartkiej akcji, dużej liczbie dialogów i sekretów, książkę czyta się jednym tchem. Naprawdę trudno się od niej oderwać. To zajmująca i poruszająca lektura.

Ulubiona postać kobieca

W powieści Pamiętasz tamto lato ukazano portrety czterech kobiet. Teoretycznie powinnam obdarzyć sympatią Bisię oraz Olgę Mężyńską. W praktyce obie nie wywarły na mnie większego wrażenia. Bisia przypominała mi trochę naiwną kobietę, która nie potrafi walczyć o swoje. Nie umie ukrócić zalotów Klementyny. Wręcz przeciwnie, jest tak grzeczna i poprawna, że aż momentami krew się we mnie gotowała, gdy czytałam, że widziała nocną schadzkę swojego męża, ale nic z tym nie zrobiła. Olga też nie umiała porozmawiać z mężem, który regularnie ją zdradzał i wystawiał na pośmiewisko. Klementyna okazała się dużo słabszą kobietą, niż początkowo zakładałam. Była wyzwolona, dążyła do samorozwoju, wyciągała ręce po to, czego pragnęła, w tym po Teofila. Widać, że szczerze kochała swojego kolegę z pracy. Bohaterką, która najbardziej mi się spodobała, okazała się Lorcia. Inteligentna, głodna wiedzy, charakterna, zdecydowana i silna psychicznie. Zamiast popełniać samobójstwo z rozpaczy, woli dać z siebie innym jak najwięcej dobra. Ona okazała się najbardziej dostosowana do trudnych warunków. Podczas wojny nie traciła woli życia. Jako trybik ustroju komunistycznego wiele ryzykowała, ratując ludzi, którzy zostali skazani przez górę na śmierć. Choć podczas wojny trzeba walczyć o przetrwanie, całe życie żałowała, że zabiła człowieka, który równie dobrze mógł ją zastrzelić. Lorcia to jedyna postać, której wojna nie pozbawiła sumienia, empatii i wewnętrznego światła. Choć miała wszystkiego dość, nie zabiła się, tylko czyniła dobro, chcąc w ten sposób zadośćuczynić zbrodni podczas wojny, do której została zmuszona przez okoliczności. Po latach dowiadujemy się, że Lorcia wciąż żyje, jest szczęśliwą i szczodrą kobietą. Ba, udało jej się odnowić kontakt z dawną miłością. To kobieta, która ma silny kręgosłup moralny i nie robi fałszywych nadziei mężczyznom. Spotyka się tylko z tym jedynym, którego szczerze kocha i który jest stanu wolnego. Tak naprawdę tylko Lorcię zdołałam polubić.