Kropla nadziei – Katarzyna Michalak

Kropla nadziei to ostatni tom trylogii mazurskiej, która bardzo mocno mną wstrząsnęła. Katarzyna Michalak po raz kolejny udowodniła, że jest mistrzynią opisywania emocji i przenoszenia ich ze swoich bohaterów na czytelnika. Jej książki uczą empatii i pokazują, jak bardzo skomplikowany jest świat ludzkich uczuć. Jednocześnie bez miłości, przyjaźni i wybaczenia naprawdę trudno wyobrazić sobie szczęśliwe, pełne i wartościowe życie.

Ból po stracie bliskiej osoby

Nataniel, Siergiej, Mateusz, Emilka i Oliwia stanęli w obliczu ogromnego wyzwania. Ci ludzie muszą pogodzić się ze śmiercią bliskiej im osoby. Odkąd na zawsze odeszła od nich Marta Kraszewska, już nic nie będzie takie jak dawniej. Wszyscy odczuwają ogromny ból wywołany jej śmiercią. Marta Kraszewska była osobą niosącą innym dobro. Nic dziwnego, że rozkochała w sobie Mateusza i Siergieja. Dla Nataniela zaś stała się niczym przedwcześnie utracona matka. Dla malutkiej Emilki zmarła kobieta stanowiła skrzyżowanie matki i cioci. Paradoksalnie najlepiej śmierć Marty znosi jej córka, Oliwia. Dla młodej kobiety liczy się tylko jedno – znaleźć źródło pieniędzy płynących wartkich strumykiem.

'

Kropla nadziei - powieść dodająca otuchy

Mieszkańcy Sennej muszą się otrząsnąć po śmierci Marty Kraszewskiej i uwierzyć, że życie wciąż może być piękne i nieść ze sobą pozytywne emocje. Kiedy wydaje się, że wszystko wraca do normy, na horyzoncie pojawiają się nowe problemy, które mącą życie głównych bohaterów. Na szczęście osoby tak mocno dotknięte przez los wciąż mogą liczyć na wsparcie najbliższych przyjaciół.

Katarzyna Michalak - pisarka budząca kontrowersje

Wiem, że o twórczości Katarzyny Michalak krążą różne opinie. Jedni ją kochają, drudzy uważają za grafomankę. Ja lubię czytać jej powieści, serię mazurską postrzegam jako bardzo udaną. Myślę, że jeśli wpadnie w ręce czytelnika niemającego własnego zdania nt. książek autorki, przekona go do lektury kolejnych pozycji. Nie przepadam jedynie za fantasy w wykonaniu Katarzyny Michalak. Najbliżej mi do jej powieści erotycznych. Uważam, że Katarzyna Michalak ma naprawdę duży talent do opisywania scen seksu. Niemniej seria mazurska też jest bardzo udana. Jej drugi tom, czyli Promyk słońca, zawiera parę śmiałych scen erotycznych, których nie powstydziłaby się niejedna amerykańska pisarka mająca na koncie kobiece bestsellery.

Kropla nadziei wieńczy trylogię mazurską. Należy ją czytać w następującej kolejności: Gwiazdka z nieba, Promyk słońca i ww. książka.

Tym razem okładka powieści Kropla nadziei w pełni odzwierciedla jej zawartość. Gwiazdka z nieba rozgrywała się głównie latem, dlatego ta zimowa oprawa mi nie odpowiadała. Natomiast Kropla nadziei rzeczywiście oddaje przekaz powieści. Dziecko symbolizuje narodziny nowego, nowy początek w życiu głównych bohaterów. Okładka jest utrzymana w kolorystyce pozytywnie nastrajającej do życia. Gorąco polecam Wam Kroplę nadziei.