Podejście społeczeństwa do problemów skórnych

Dzisiejsza notka miała poruszać zupełnie inną tematykę, ale trafiłam na wyjątkowo ciekawy odcinek „Rozmów w toku”. Bardzo rzadko czuję poruszenie po obejrzeniu tego programu, ale dzisiejsze historie mną wstrząsnęły.

Gdy widzimy osobę na ulicy, która ma na sobie kilka warstw podkładu i pudru to bardzo często postrzegamy ją jako „pudernicę”. Takie podejście jest bardzo krzywdzące, ponieważ te warstwy makijażu bardzo często stanowią kamuflaż dla problemów zdrowotnych. Media już dawno dopadła schizofrenia. Z jednej strony powstają programy, w których goście mówią: „jesteś piękna, nie musisz tuszować swoich pryszczy, 2 warstwy korektora nałożone na takie wypukłości wyglądają sztucznie”. Jednocześnie pojawiają się głosy: „idź, zrób coś ze sobą, nie strasz ludzi swoją wysypką”. Zdania zawsze będą podzielone, ale czy muszą być wyrażane głośno? Czy musimy się wzajemnie ranić?

Astmatyczka usłyszała od swojego ojca, że „żaden facet nie zechce jej z takimi pryszczami”. W wielu przypadkach problem pojawia się w domach rodzinnych. Teoretycznie nasi bliscy powinni nas wspierać i uczyć pewności siebie. Niestety, bardzo często zasiewają w swoich dzieciach ziarno, z którego kiełkują kompleksy. W ten sposób pryszczom, bliznom i przebarwieniom zostaje nadana wielka ranga. Nikt nie czuje się komfortowo z wypryskami na twarzy, ale osoby pewne siebie nie będą poświęcały im nadmiernej uwagi. Ten problem nie zdominuje ich całego życia.

Chłopak z trądzikiem usłyszał od swojej przyjaciółki, że „powinien spojrzeć w lustro”. Mam nadzieję, że nigdy nie spotkam takich „przyjaciół”. Tymczasem mogła powiedzieć, że nie jest zainteresowana bliższą znajomością. Czasami zastanawiam się, skąd w ludziach tyle złośliwości. Większość spraw można wyjaśnić w sposób kulturalny.

Pani z bliznami dowiedziała się od szkolnego psychologa, a więc osoby, która powinna umieć rozmawiać z ludźmi, że nie powinna iść do liceum o profilu handlowym, ponieważ powinna wybrać taki zawód, który pozwoli jej na pracę w odosobnieniu.

Druga pani z odłamkami szkła wbitymi w skórę, dowiedziała się podczas rozmowy kwalifikacyjnej, ze wygląda niereprezentacyjnie. Nie wiem, czy inni ludzie tak bardzo przywiązują wagę do wyglądu innych ludzi, ale ja nie zwracam na to uwagi, gdy zależy mi na załatwieniu konkretnej sprawy. W sklepie chcę być po prostu dobrze obsłużona. Nie rozumiem ludzi, którzy stojąc w kolejce, muszą skomentować wygląd innej osoby. Pryszcze, blizny, łuszczyca stanowią tanią sensację, o której musi się dowiedzieć połowa klientów supermarketu.

Sama nie borykam się z trądzikiem, ale zawsze po okresie odnotowuję wysyp nieprzyjaciół. Dla wielu osób pewnie to wyraz zaniedbania, niemycia się itp. Nie mam na to żadnego wpływu. Dzięki zmianie pielęgnacji moje pryszcze mają podłoże wyłącznie hormonalne. Na szczęście nie miałam ich w czasach liceum i gimnazjum, bo nie wiem, czy udałoby mi się przetrwać ten trudny okres, gdzie każda inność jest wytykana, a pryszcze traktuje się jako zarazę.

Swoje wywody pragnę zakończyć sformułowaniem: „żyj i pozwól żyć innym”. Niech każdy robi ze swoimi niedoskonałościami to, co uzna za stosowne. Nie każdy musi je przykrywać fluidem. Niektórzy pomimo pryszczy dobrze czują się saute. Poza tym skóra różnie reaguje na stosowane kosmetyki. Każdy najlepiej wie, co mu służy. I tym akcentem kończę swoje wywody.

karminowe.usta-aktualnie opryszczone